μελ-ῳδέω

μελ-ῳδέω, singen; Ar. Av. 227; pass., τὰ ῥηϑέντα ἢ μελῳδηϑέντα, Plat. Legg. II, 655 d; μελῳδηϑῆναι οὐ μόνον τὰ Ὁμήρου ἀλλὰ καὶ τὰ Ἡσιόδου, Ath. XIV, 620 b; auch μελῳδοῦσιν αὐλοί, S. Emp. adv. mus. 18.