- ξενο-δοκέω
ξενο-δοκέω u. ξενοδοχέω, ion. u. ep. ξεινοδοκέω, Fremde, Gastfreunde aufnehmen, bewirthen, beherbergen; ξεινοδόκησε δαίμων, Pind. frg. 278, wo es = μαρτυρέω sein soll; ξεινοδοκέων πάντας ἀνϑρώπους, Her. 6, 128; Plat. Rep. IV, 419.
http://www.zeno.org/Pape-1880.