δύς-νοος

δύς-νοος, zsgzgn δύςνους, übel gesinnt, abgeneigt; τινί, Soph. Ant. 212; Eur. I. T. 350; in Prosa, Thuc. 2, 60 u. Folgde.

http://www.zeno.org/Pape-1880.

Игры ⚽ Поможем написать реферат