- εὔ-κλωνος
εὔ-κλωνος, mit schönen Zweigen, Sp.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
εὔ-κλωνος
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
κλώνος — Βλ. λ. κλάδος. * * * ὁ (AM κλών, ωνός, Μ και κλώνος) κλάδος, κλωνάρι («οὔπω χοάς ποτ οὐδὲ κλῶνα μυρσίνης», Ευρ.) νεοελλ. βιολ. πληθυσμός γενετικά ταυτόσημων πολυκύτταρων ή μονοκύτταρων οργανισμών που προήλθε αρχικά από ένα μόνο άτομο με αγενείς… … Dictionary of Greek
κλώνος — ο τρυφερό κλαδί, κλωνάρι: Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά και θα λυγίσει ο κλώνος, και θα σου φύγει το πουλί και θα σου μείνει ο πόνος (από τα λιανοτράγουδα) … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
κλωνός — κλών twig masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κλάδος ή κλώνος ή κλαδί ή κλωνάρι — Δευτερεύων βλαστός που φύεται κατά την επιμήκυνση του κύριου βλαστού των φυτών (κύριος άξονας). Υπάρχουν επίσης σπάνιες περιπτώσεις βλαστών που δεν διακλαδίζονται (απλοί βλαστοί), όπως συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος των ποωδών φυτών της… … Dictionary of Greek
εύκλωνος — εὔκλωνος, ον (Α) αυτός που έχει ωραίους κλώνους. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κλωνος (< κλων «κλαδί»), πρβλ. μονό κλωνος, πολύ κλωνος] … Dictionary of Greek
λεπτόκλωνος — λεπτόκλωνος, ον (AM) αυτός που έχει λεπτά, λυγερά κλαδιά. [ΕΤΥΜΟΛ. < λεπτ(ο) * + κλῶνος (πρβλ. μονό κλωνος, τρί κλωνος)] … Dictionary of Greek
πολύκλωνος — η, ο / πολύκλωνος, ον, ΝΜΑ αυτός που έχει πολλούς κλώνους, πολλά κλαδιά νεοελλ. 1. βιολ. χαρακτηρισμός ενός ιστού ή μιας δομής που προέρχεται από έναν αριθμό ιδρυτικών κυττάρων ή από διάφορους κυτταρικούς κλώνους και επίσης ειδικών αντισωμάτων… … Dictionary of Greek
τετράκλωνος — η, ο, Ν 1. αυτός που έχει τέσσερεις κλώνους 2. αυτός που έχει κλωστεί με τέσσερεις κλωστές, με τέσσερα νήματα. [ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α) * + κλῶνος (πρβλ. μονό κλωνος)] … Dictionary of Greek
υψίκλωνος — η, ο / ὑψίκλωνος, ον, ΝΜ (για δέντρο) αυτός που έχει ψηλούς κλώνους. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὕψι «ψηλά» + κλῶνος (πρβλ. πολύ κλωνος)] … Dictionary of Greek
αδελφοκλωνώ — και αδερφοκλωνώ και κλωναριάζω (για φυτά) βγάζω παραφυάδες, βλαστούς, από το ίδιο στέλεχος. [ΕΤΥΜΟΛ. < αδελφός + κλώνος] … Dictionary of Greek
βλαστός — I Επώνυμο λογίων, από διάφορες περιόδους της ελληνικής ιστορίας, κυρίως κρητικής καταγωγής. 1. Αλέξανδρος (1816 – 1844). Γιατρός από τη Χίο. Το 1822 κατέφυγε στην Τεργέστη για να αποφύγει τους διωγμούς των Τούρκων. Ο ίδιος σπούδασε ιατρική στη… … Dictionary of Greek
