- εὐ-απάτητος
εὐ-απάτητος, 1) leicht zu betrügen, im comp. Plat. Phaedr. 263 b; Bias Stob. fl. 87, 36; ὦτα Plut. – 2) akt., leicht täuschend, Arist. H. A. 9, 1.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
εὐ-απάτητος
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
ἀπάτητος — untrodden masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
απάτητος — η, ο (AM ἀπάτητος, ον) [πατώ] 1. αυτός που δεν τον έχουν πατήσει με το πέλμα 2. απροσπέλαστος, άβατος νεοελλ. 1. (για υποδήματα) καινούργιος, αχρησιμοποίητος 2. αυτός που δεν έχει καταπατηθεί, καταληφθεί από ξένο ή εχθρό αρχ. ασυνήθιστος, σπάνιος … Dictionary of Greek
απάτητος — η, ο επίρρ. α 1. αυτός που δεν μπορεί να πατηθεί, να βεβηλωθεί, άβατος: Τα ιερά άλση ήταν τόποι απάτητοι. 2. αυτός που δε συνθλίφτηκε, δεν πατήθηκε: Είχαν τα σταφύλια ακόμα απάτητα. 3. αυτός που δεν πατήθηκε, δεν κυριεύτηκε: Το Σούλι αποδείχτηκε… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ἀπάτητον — ἀπάτητος untrodden masc/fem acc sg ἀπάτητος untrodden neut nom/voc/acc sg ἀ̱πάτητον , ἀπατάω cheat imperf ind act 2nd dual (doric aeolic) ἀπατάω cheat pres imperat act 2nd dual ἀπατάω cheat pres ind act 3rd dual ἀπατάω cheat pres ind act 2nd dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀπατήτους — ἀπάτητος untrodden masc/fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ευαπάτητος — η ο (Α εὐαπάτητος, ον) αυτός που εξαπατάται εύκολα, αυτός τον οποίο μπορεί κάποιος να ξεγελάσει, να πλανέψει εύκολα, ο εύπιστος, ο ευκολοπίστευτος, ο μωροπίστευτος αρχ. αυτός που εξαπατά εύκολα («εὐαπατητότερον τὸ θῆλυ», Αριστοτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. <… … Dictionary of Greek
άβατος — η, ο (Α ἄβατος, ον) [βαίνω] απάτητος, απροσπέλαστος, αδιάβατος, δυσπρόσιτος αρχ. 1. ιερός, καθαρός, αγνός 2. (για θηλ. ζώα και ειρων. για γυναίκες) αβάτευτος το ουδ. ως ουσ. το άβατον* … Dictionary of Greek
άστιπτος — ἄστιπτος ον (Α) ο απάτητος. [ΕΤΥΜΟΛ. < α στερ. + στιπτός < στείβω «πατώ»] … Dictionary of Greek
άτριφτος — η, ο (AM ἄτριπτος ον) 1. ατριβής, αυτός που δεν έχει φθαρεί ή σκληρυνθεί από την πολλή χρήση 2. (για στάρι) ανάλεστος, ακοπάνιστος 3. αγύμναστος, άπειρος, άμαθος νεοελλ. αυτός που δεν επιδέχεται τριβή, που δεν μπορεί να τον τρίψει κανείς αρχ. 1.… … Dictionary of Greek
ακηράσιος — ἀκηράσιος, ον (Α) 1. άθικτος, αμιγής, καθαρός 2. ανόθευτος, μη αναμιγμένος με κάτι άλλο «ἀκηράσιος οἶνος» 3. δροσερός, νεανικός 4. απάτητος (για λειμώνες). [ΕΤΥΜΟΛ. Παράγωγο και μαζί παράλληλος επικός τ. της λ. ἀκήρατος: ἀκήρατος > *ἀκηράτ ιος … Dictionary of Greek
ανάζερβος — η, ο 1. ζερβός, αριστερός, ανάποδος, ανάστροφος 2. (για τόπους) δυσκολοδιάβατος, απάτητος 3. (για πρόσωπα) δύστροπος, δύσκολος, ανάποδος 4. (το θηλυκό ως ουσιαστικό) η ανάζερβη το χτύπημα, χαστούκι που δίνει κανείς με την έξω επιφάνεια τού χεριού … Dictionary of Greek
