γονύ-κροτος, mit einwärts gebogenen, zusammenschlagenden Knieen, Zeichen eines geschwächten Körpers, wie der Feigheit, VLL. Bei Arist. Physiogn. 3 als Subst., das Knieschlottern, Zeichen des Cinäden; aber H. A. 4, 11 τὰ ϑήλεα τῶν ἀῤῥένων γονυκροτώτερά ἐστι.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
χαλκόκροτος — ον, Α 1. χαλκόηχος («χαλκοκρότων ἵππων κτύπος», Αριστοφ.) 2. κατασκευασμένος από χαλκό 3. προσωνυμία τής θεάς Δήμητρος λόγω τών κυμβάλων που χρησιμοποιούσαν στις τελετές της 4. (κατά τον Ησύχ.) «ἡ Ῥέα διὰ τὰ κύμβαλα». [ΕΤΥΜΟΛ. < χαλκ(ο) * +… … Dictionary of Greek
γονύκροτος — γονύκροτος, ον (Α) 1. εκείνος τού οποίου τα γόνατα συγκρούονται ή πλησιάζουν πολύ κατά το βάδισμα, ο βλαισός 2. δειλός. [ΕΤΥΜΟΛ. < γόνυ + κροτος < κρότος (πρβλ. ιππόκροτος, χαλκόκροτος)] … Dictionary of Greek
