καλο-κἀγαθικός

καλο-κἀγαθικός, ή, όν, einem καλὸς καὶ ἀγαϑός geziemend, brav, rechtschaffen; προαίρεσις Pol. 7, 12, 9; τὸν τρόπον Plut. Them. 3, öfter; compar., Muson. bei Stob. fl. 67, 20. – Adv., καλοκἀγαϑικῶς καὶ γενναίως Plut. Phoc. 32.