- πρηΰ-νοος
πρηΰ-νοος, ion. = πραΰνοος, sanftes Sinnes, sanftmüthig; Ggstz ἀκόλαστος, Paul. Sil. 70 (IX, 769), wo früher πρηΰνομος gelesen wurde; κραδίη, Iul. Aeg. 71 (VII, 592); a. sp. D., wie Orph. H. Eum. 17. Vgl. πραόνως.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
