καρπισμός, ὁ, 1) das Einsammeln, Ernten der Früchte; τῆς γῆς, das Aussaugen der Erde durch übertriebenen Anbau, Theophr. – 2) das Freisprechen eines Sklaven durch den römischen Prätor, der ihn mit einer Ruthe, καρπίς, berührte, emancipatio, Clem. Alex. u. a. Sp.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
καρπισμός — (I) ο (Α καρπισμός) [καρπίζω (Ι)] νεοελλ. συλλογή, συγκομιδή καρπών αρχ. εξάντληση («καρπισμὸς τῆς γῆς», Θεόφρ.). (II) καρπισμός, ὁ (Α) [καρπίζω (II)] η απελευθέρωση δούλου που γινόταν επίσημα με το άγγιγμά του από τον κύριό του με ράβδο … Dictionary of Greek
καρπισμοί — καρπισμός exhaustion masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καρπισμοῦ — καρπισμός exhaustion masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καρπισμόν — καρπισμός exhaustion masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καρφισμός — καρφισμός, ὁ (Α) ο καρπισμός, η συλλογή καρπών. [ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για παρ. ενός αμάρτυρου *καρφίζω] … Dictionary of Greek
