κυν-ηγετέω

κυν-ηγετέω, ein Jäger sein, jagen; Ar. Equ. 1382; Plat. Legg. VII, 824; ὗς ἀγρίους κυνηγετεὶν Aesch. 3, 255, wie Pol. 31, 22, 3. – Dah. = aufspüren, ausspähen, verfolgen, τινά, Aesch. Prom. 572; κυνηγετοῦντα καὶ μετρούμενον ἴχνη τὰ κείνου Soph. Ai. 5; τέκνων διωγμόν Eur. Herc. Fur. 896; Sp., wie Plut. Crass. 4.