- μύξος [2]
μύξος, ὁ, = μυοξός, zw.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
μύξος [2]
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
μύξος — masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μύξος — (I) μύξος, ὁ (Α) μύξων*. [ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητ. σχηματισμός από τον τ. μύξων, κατά τα αρσ. σε ος (πρβλ. κόκκος κόκκων)]. (II) μύξος, ὁ (Α) (κατά το λεξ. Σούδα) «μυωξός» … Dictionary of Greek
μύξω — μύξος masc nom/voc/acc dual μύξος masc gen sg (doric aeolic) μύσσομαι blow the nose aor ind mp 2nd sg (homeric ionic) μύζω make the sound aor subj act 1st sg μύζω make the sound fut ind act 1st sg μύζω make the sound aor ind mid 2nd sg (homeric… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μύξους — μύξος masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μύξων — μύξος masc gen pl μύξων grey mullet masc nom/voc sg μύζω make the sound fut part act masc nom sg μυξάω imperf ind act 3rd pl (homeric ionic) μυξάω imperf ind act 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κριόμυξος — κριόμυξος, ον (Α) αυτός που μοιάζει με μυξιασμένο κριάρι, ο βλάκας. [ΕΤΥΜΟΛ. < κριός + μυξος (< μύξα), πρβλ. βλεκέ μυξος, υπό μυξος] … Dictionary of Greek
MYXUS — quidam Cereris sacerdos, qui cum esset alazon et gloriosus, hinc Proverb. ortum; βαβαὶ μύξος, περὶ τῶ μεγαλαυχούντων: Ita nonnulli. Salmas. vero μύξος appellativum esse docet idemque significare, quod iactabundus et gloriosus: a μύξα, quod, idem… … Hofmann J. Lexicon universale
πολύμυξος — ον, Α (για λύχνο) αυτός που έχει πολλά φιτίλια. [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + μυξος (< μύξα «θρυαλλίδα τού λύχνου»), πρβλ. μονό μυξος] … Dictionary of Greek
υπόμυξος — ον, Α αυτός που έχει λίγη μύξα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο) * + μυξος (< μύξα), πρβλ. πολύ μυξος] … Dictionary of Greek
ORDINARIUS — I. ORDINARIUS apud Sueton. de Rhetorib. c. 2. Ordinarium eum appellat, deridens ut inflatum ac levem et sordidum; ubi perperam vulgo legitur Hordearium, scurra est. Ita enim apud Veteres scurra dicebatur. Festus, Ordinarius homo scurra ac… … Hofmann J. Lexicon universale
λαγόγηρως — λαγόγηρως, ὁ (AM) 1. (κατά το λεξ. Σούδα) «μύξος» 2. είδος ποντικού, η μυγαλή … Dictionary of Greek
