- μύσος
μύσος, τό, nicht μῦσος, vgl. Draco p. 65, 15 u. E. M. 588, 52, alles Ekel und Abscheu Verursachende, wobei man aus Ekel mit der Nase schnaubt, VLL. erkl. μίασμα, βδέλυγμα; gew. übertr., Vetbrechen, ruchlose Handlung; δωμάτων παλαιτέρων τίνειν μύσος, Aesch. Ch. 640; ἀτίετον, Eum. 803; ὅταν ἀφ' ἑστίας μύσος πᾶν ἐλάσῃ, Ch. 961, öfter; τοῦτ' ἀποσκεδῶ μύσος, Seph. O. R. 138; μιαιφόνον, Eur. Andr. 335; τεκνοκτόνον, Herc. Fur. 1155, öfter; auch in sp. Prosa, καϑαρὸς παντὸς μύσους, D. Sic. 1, 21. 65.
http://www.zeno.org/Pape-1880.