χαλκό-πληκτος, 1) mit Erz od. Kupfer geschlagen, getroffen, verwundet. – 2) = χαλκήλατος, aus Erz od. Kupfer geschmiedet, χαλκόπλακτος γένυς Soph. El. 475, wo Herm. minder gut die akt. Bedeutung »mit Erz schlagend, hauend« annimmt, Schol. ἀμφήκης.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
οξύπληκτος — ὀξύπληκτος, ον (Α) αυτός που έχει υποστεί οξύ, ισχυρό πλήγμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ * + πληκτος (< πλήττω), πρβλ. χαλκό πληκτος] … Dictionary of Greek
πάμπληκτος — πάμπληκτος, ον (Α) φρ. «ἄεθλα πάμπληκτα» αγώνες κατά τους οποίους επιτρεπόταν η ανταλλαγή κάθε είδους χτυπημάτων. [ΕΤΥΜΟΛ. < παν * + πληκτος (< πλήττω), πρβλ. χαλκό πληκτος] … Dictionary of Greek
