συμ-βύω

συμ-βύω (s. βύω), zusammenstopfen, οἱ δὲ πρὸς τοῖς τειχίοις ξυμβεβυσμένοι, Ar. Vesp. 1110, wo Schol. πυκνώσαντες ἑαυτοὺς καὶ κάμψαντες διὰ τὸ γῆρας erkl., es ist »dicht eingepfercht«.