συγ-καθ-εύδω

συγ-καθ-εύδω (s. εὕδω), mit-, beisammenschlafen; τούτῳ ϑανοῠσα ξυγκάϑευδε, Aesch. Ch. 893; Plat. Legg. VIII, 838 b; Xen. Conv. 4, 53. 8, 31; Sp., wie Luc. oft.