συμ-φωνέω

συμ-φωνέω, zusammenstimmen, ein Concert machen, οἱ κιϑαρισταὶ συνεφώνουν, Ath. V, 201 f. – Uebertr., übereinstimmen mit Einem, Ggstz διαφωνέω, Plat. Phaed. 101, d; καὶ ὁμολογεῖν, Rep. III, 402 d; τὰ ἔργα οὐ ξυμφωνεῖ ἡμῖν τοῖς λόγοις, Lach. 193 e; Gorg. 480 b; εἴπερ μέλλομεν τοῖς προ-ειρημένοις συμφωνήσειν, Rep. III, 398 c; πρός τινα, Xen. Hell. 1, 3, 8; Folgende: περί τινος, Pol. 2, 15, 5; συμ φωνεῖται παρὰ τοῖς πλείστοις, D. Sic. 1, 26; – auch conspiriren, im bösen Sinne, Arist. pol. 4, 12, D. Sic. 12, 83.