προς-εννέπω

προς-εννέπω (s. ἐννέπω), anreden, Aesch. Ag. 1264 u. öfter; auch mit einem Namen belegen, τοῠτό νιν προςεννέπω, 157, vgl. 314; τὸν διφρευτὴν Ἥλιον προςεννέπω πανύστατον, Soph. Ai. 844; Eur. Or. 428 Rhes. 389 u. öfter.