συμ-πιτνέω

συμ-πιτνέω, poet. statt συμπίπτω; πολλοὶ γὰρ εἰς ἓν ξυμπιτνοῦσιν ἵμεροι, Aesch. Ch. 297; βοᾷ δὲ πόντιος κλύδων ξυμπιτνῶν, Prom. 430; Eur. Hec. 1030 u. öfter. S. πίτνω.