- στεπτήριος
στεπτήριος, zum Bekränzen gehörig; τὰ στεπτήρια, = στέμματα, Hesych. Vgl. σεπτήριος.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
στεπτήριος
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
στεπτήριος — ον, Α 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη στέψη 2. αυτός που αρμόζει σε στέψη 3. (το ουδ. ως κύριο όν.) τὸ Στεπτήριον γιορτή την οποία τελούσαν κάθε εννέα χρόνια σε ανάμνηση τής επανόδου τού Απόλλωνος από την κοιλάδα τών Τεμπών, όπου είχε… … Dictionary of Greek
στεπτήρια — στεπτήριος of neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στεπτικός — ή, όν, Α [στέφω] 1. στεπτήριος* 2. το ουδ. ως ουσ. τὸ στεπτικόν χρήματα τα οποία οι άρχοντες κατέβαλλαν στους βασιλείς ως αντίτιμο για το αξίωμα που κατείχαν … Dictionary of Greek
