στροφάς, άδος, ὁ, ἡ, sich umdrehend, wendend; ἄρκτου στροφάδες κέλευϑοι, Soph. Trach. 131, die Kreisläufe, welche der Bär am Himmel beschreibt; vgl. D. Per. 594; – ἄελλα, Wirbelwind, Orph. Arg. 675; – von den rückkehrenden Kranichen, A rat. 1032; – στροφάδες παρὰ πέτρην φυκίδες, Numen. bei Ath. VII, 319 c, die sich dabei aufhalten; – αἱ Στροφάδες, sc. νῆσοι, s. nom. pr.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
στροφάς — turning round masc/fem nom sg στροφά̱ς , στροφή turning fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στροφάς — άδος, ό, ἡ, Α 1. (ιδίως για αστερισμό) ο περιστρεφόμενος κυκλικώς («ἄρκτου στροφάδες κέλευθοι» κυκλική τροχιά τού αστερισμού τής Άρκτου, Σοφ.) 2. χαρακτηρισμός ψαριών που στρέφονται γύρω από κάτι 3. (κατά τον Ησύχ.) στον πληθ. στροφάδες… … Dictionary of Greek
στρόφας — στρόφᾱς , στροφάω turn hither and thither imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στροφάδας — στροφάς turning round masc/fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στροφάδες — στροφάς turning round masc/fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στροφάδεσσιν — στροφάς turning round masc/fem dat pl (epic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στροφάδων — στροφάς turning round masc/fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στροφάσιν — στροφάς turning round masc/fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στροφή — Ημιορεινός οικισμός (364 κάτ., υψόμ. 300 μ.), στην επαρχία Σαπών του νομού Ροδόπης. Υπάγεται στην κοινότητα Αρριανών. * * * η, ΝΜΑ 1. το να στρέφει κανείς κάτι ή το να στρέφεται ο ίδιος, αλλαγή μετώπου ή κατεύθυνσης («στροφή προς τα πίσω») 2.… … Dictionary of Greek
обо˫ачьскы — (1*) нар. Двояко, двояким образом: [злочестивый царь] обо˫ачьскы творѧше. и мужьственое любоч(с)тье. иже въ словесѣхъ обратѣ испытань˫а [ἐν τοῖς λόγοις στροφὰς καὶ πλοκος] на нравъ добръ преведъ. (ἀμφίβολον) ГБ XIV, 190а … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
εύλυτος — η, ο (ΑΜ εὔλυτος, ον) 1. αυτός που λύνεται εύκολα («εὔλυτοι ὑποδέσεις», Διόδ. Σικ.) 2. μτφ. αυτός τού οποίου η λύση βρίσκεται εύκολα («εύλυτο αίνιγμα») αρχ. 1. εύκολος στη μετακίνηση, στη χρήση, εύστροφος («θύραι στροφὰς ἔχουσαι εὐλύτους», Διόδ.) … Dictionary of Greek
