προς-εμ-πικραίνομαι, noch dazu erbittert od. aufgebracht werden, in Zorn gerathen gegen Einen, τινί; ὡς οἱ Πέρσαι παϑόντες προςεμπικρανέεσϑαι ἔμελλον τοῖσι Σαμίοισι, Her. 3, 146, zw. Lesart; vgl. 5, 62.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
πικραίνω — ΝΜΑ [πικρός] 1. προκαλώ σε κάποιον την αίσθηση τού πικρού («κατάφαγε αὐτό καὶ πικρανεῑ σου τὴν κοιλίαν», ΚΔ) 2. προκαλώ πικρία, θλίψη σε κάποιον (α. «μέ πίκρανες τόσα χρόνια» β. «ὀ Παντοκράτωρ ὁ πικράνας μου τὴν ψυχήν», ΠΔ) 3. παθ. πικραίνομαι α) … Dictionary of Greek
